انواع کفش های کوهنوردی مانند کفش کوهسار الوند را در این مقاله به شما معرفی خواهیم کرد: اگرچه قوانین سیاه و سفید وجود ندارد، اما انواع کفش های کوهنوردی به طور کلی بر اساس ویژگی های ساخت آنها دسته بندی می شوند.
در اینجا چند روش مختلف برای طبقه بندی کفش های کوهنوردی وجود دارد.
سیستم بسته شدن یک کفش کوهنوردی به طور کلی در سه سبک وجود دارد: توری، نوار چسب یا دمپایی. هر سبک مزایای مختلفی دارد که در اینجا به آنها می پردازیم .
زبان اینها از کفشی به کفش دیگر متفاوت است. برخی از زبانه های مصنوعی و چرمی برای راحتی بیشتر روکش شده اند.
همچنین رایج است که کفش‌ها زبانه‌ای دارند که باعث افزایش تنفس می‌شود و امکان دسترسی آسان به کفش را فراهم می‌کند.
تقریباً تمام ویژگی های یک کفش کوهنوردی تحت تأثیر آخرین زمانی است که روی آن ساخته شده است.
آخرین کفش کوهنوردی به سادگی قالب سه بعدی پایی است که یک کفش در اطراف آن ساخته شده است. هر کفشی که دارید، چه کفش‌های کتانی یا کفش‌های کار فانتزی‌تان، در آخر روی یک کفش ساخته می‌شد.
آیا متوجه شده اید که پاهایتان در برخی از کفش ها احساس راحتی بیشتری نسبت به سایرین دارند، حتی اگر دقیقاً هم اندازه باشند؟ به احتمال زیاد شکل آخرین مورد استفاده آنها با عرض و حجم پای شما بهتر از سایر کفش ها مطابقت دارد.
در اینجا ویژگی‌های اصلی وجود دارد که ماندگاری کفش روی آنها تأثیر می‌گذارد.
نمایه یا کمبر یک کفش کوهنوردی، نحوه نشستن پای شما را در داخل کفش تغییر می دهد. قرار دادن پاها در موقعیت های مختلف بسته به سطح تجربه و نوع کوهنوردی که انجام می دهید مزایای مختلفی دارد. پروفیل های کفش معمولا به سه دسته دسته بندی می شوند.
کفش‌های کوهنوردی خنثی کفش‌های خنثی به انگشتان پا اجازه می‌دهند تا در وضعیتی صاف و تقریباً طبیعی و استراحت قرار بگیرند.
این سبک از کفش‌ها برای موقعیت‌هایی که راحتی بر عملکرد اولویت دارد، مناسب است. به همین دلیل، مبتدیان تمایل دارند کفش های کوهنوردی خنثی را ترجیح دهند.
موقعیت سخت کمتر راحتی بیشتری را به شما می دهد و به شما امکان می دهد برای مدت طولانی تری صعود کنید، برای مبتدیان خوب است، کراک و کوهنوردی چند مرحله ای.
قدرت محدودی می تواند به انگشتان پا منتقل شود، برای اورهانگ مناسب نیست و معمولاً نسبت به همتایان خود حساسیت کمتری دارد.
