روش های جمع آوری و آزمایش ادرار با کیت تست اعتیاد سه کاره و روش های جایگزین برای نظارت بر مصرف دارو
آزمایش ادرار بهترین تکنیک توسعه یافته و رایج ترین روش نظارتی در برنامه های درمان سوء مصرف مواد است.
این ضمیمه روش‌های اجرای این سرویس و روش‌های دیگر برای تشخیص مصرف مواد توسط مشتریان را شرح می‌دهد.
هر برنامه درمان سرپایی فشرده (IOT) باید برنامه‌ای برای آزمایش ادرار ایجاد کند که الزامات فدرال و ایالتی (مثلاً برای برنامه‌های متادون) را در نظر بگیرد و نیازهای درمانی جمعیتی را که به آن خدمات ارائه می‌شود با هزینه‌های برنامه یا پرداخت‌کننده متعادل کند.
مراجعین معمولاً در مراحل اولیه درمان، زمانی که در تلاش برای پرهیز از مصرف هستند، نیاز به نظارت بیشتر دارند، اما ممکن است هنوز از مواد استفاده کنند. جمع آوری نمونه معمولی پس از پذیرش باید همراه با بازدیدهای منظم از کلینیک انجام شود.
در شرایط ایده آل، پانل اجماع معتقد است که جمع آوری نباید کمتر از یک بار در هفته یا بیشتر از هر 3 روز در هفته های اول درمان انجام شود.
مهم است که تعداد دفعات جمع آوری ادرار با پنجره تشخیص معمول داروی اولیه مطابقت داشته باشد. فاصله بسیار طولانی بین آزمایش ادرار می تواند منجر به نتایج غیر قابل اعتماد شود زیرا بیشتر داروی هدف و متابولیت های آن دفع می شوند.
از سوی دیگر، اگر فاصله بین آزمایش‌ها خیلی کوتاه باشد، یک بار مصرف دارو ممکن است دو بار در نمونه‌های مجزای ادرار شناسایی شود.
نتایج آزمایش ادرار چندگانه مثبت تولید شده توسط یک بار مصرف (مثبت انتقال) می تواند برای مراجعه کننده دلسرد کننده و برای پزشک گمراه کننده باشد (Preston et al. 1999).
هنگامی که مراجعین در درمان تثبیت شدند، نیاز به نظارت شدید کمتری بر پرهیز دارند. در این مرحله، اکثر برنامه ها دفعات آزمایش های برنامه ریزی شده را کاهش می دهند و زمان های جمع آوری را تصادفی می کنند.
حتی با یک برنامه آزمایشی کاهش یافته و تصادفی، جمع‌آوری نمونه باید در روزهای کلینیک بعد از تعطیلات آخر هفته، تعطیلات یا چک‌های حقوق برنامه‌ریزی شود – زمان‌هایی که مشتریان بیشتر وسوسه می‌شوند از آن استفاده کنند.
